همه ما از مواد خورکی و آبنباتهای زرد، قرمز و قهوه ای استفاده نموده ایم. اما دلیل وجود این رنگهای زیبا در مواد خوراکی چیست؟ چه ماده ای به آنها افزوده شده؟ آیا این ماده مضر است؟ چه میزان می توان از این مواد رنگی استفاده نمود؟
برای دریافت پاسخ این سوالات و کسب آگاهی بیشتر ادامه مطلب را مطالعه بفرمایید.
برای خرید رنگ سان ست یلو و دیگر رنگ های خوراکی میتوانید با بازگانی آسمان تجارت در ارتباط باشید. برای خرید با شماره تماس های ما که در عکس زیر آمده است تماس بگیرید
ماده افزودنی رنگی، هر رنگ، رنگدانه یا ماده دیگری است که می تواند به یک ماده غذایی، دارو یا مواد آرایشی رنگ بدهد. مواد افزودنی رنگی از اجزای مهم بسیاری از محصولات هستند که آنها را جذاب، اشتها آور می کند.
Sunset Yellow FCF همچنین به عنوان Yellow Yellow S یا CI 15985 یا FD&C زرد شماره 6 (زرد غروب خورشید) شناخته می شود. رنگ سان ست یلو یک رنگ زرد یا نارنجی مشتق از نفت است و حداکثر جذب وابسته به pH در حدود 480 نانومتر در pH 1 و 443 نانومتر در pH 13 با شانه در 500 نانومتر دارد. هنگامی که به غذاهای فروخته شده در ایالات متحده اضافه می شود، به عنوان FD&C Yellow 6 شناخته می شود. وقتی در اروپا فروخته می شود، با شماره E E110 مشخص می شود.
رنگ های مصنوعی افزودنی غیرضروری در مواد غذایی است. آنها فقط به غذاها و نوشیدنی ها اضافه می شوند تا زیبایی آنها را بیشتر جلب کنند. رنگ های مصنوعی ارزش غذایی ندارند. علاوه بر این، مطالعات بالینی ثابت کرده است که این رنگها در صورت مصرف زیاد و در مدت زمان طولانی بسیار خطرناک هستند
Sunset Yellow در غذاها و کاندوم ها، مواد آرایشی و دارویی استفاده می شود. Sunset Yellow FCF به عنوان رنگ نارنجی یا نارنجی زرد استفاده می شود. به عنوان مثال، در آب نبات، دسر، میان وعده، سس و میوه های نگهداری شده استفاده می شود. 463–465 Sunset Yellow اغلب همراه با E123، آمارانت، برای تولید رنگ قهوه ای در شکلات و کارامل بکار می رود.
از مهم ترین کاریردهای رنگ سان ست یلو می توان به صنایع غذایی اشاره نمود. مواد غذایی و خوراکی گوناگونی با این افزودنی به رنگ زیبایی دست می یابند.
برای رنگ آمیزی انواع مختلفی از غذاها کاربرد دارد. از جمله:
زرد شماره 6 FD&C (زرد غروب خورشید نیز شناخته می شود) ماده رنگی است که در تولید داروها مانند قرص و کپسول استفاده می شود. FD&C زرد شماره 6 ، یک رنگ مونوازو محلول در آب، رنگ زرد مایل به قرمز را به اشکال دارویی دارویی می دهد.
از مهم ترین داروها که حاوی این مواد هستند می توان موارد زیر را نام برد:
Sunset Yellow FCF عمدتا از نمک دی سدیم 6-هیدروکسی- 5 – [(4-سولفوفنیل) آزو] -2-نفتالن سولفونیک اسید و مواد رنگی فرعی همراه با کلرید سدیم و / یا سولفات سدیم به عنوان اجزای اصلی غیر رنگی تشکیل شده است.
Sunset Yellow (E 110) یک رنگ غذایی است که در حال حاضر طبق مقررات کمیسیون 1333/2008 مجاز است.
میزان مصرف قابل قبول روزانه (ADI) در هر دو دستورالعمل اتحادیه اروپا و WHO / FAO 0-4 یک میلی گرم در کیلوگرم است.
سازمان FDA که مسئول نظارت بر این مواد افزدونی رنگی است، سان ست یلو را ایمن برای مصرف در مواد خوراکی اعلام نمود.
Sunset Yellow FCF به هیچ وجه سرطان زایی، سمیت ژنی یا سمیت رشد ندارد.
مطالعات حیوانات ، پتانسیل سرطان زایی (ایجاد سرطان) برای FD&C زرد شماره 6 را گزارش نکرده اند.
از اواخر دهه 1970 برخی نهادها ادعا کرده اند که Sunset Yellow FCF باعث عدم تحمل غذا و رفتارهایی مانند بیش فعالی در کودکان می شود؛ اما هیچ مدرک علمی معتبری برای تأیید این ادعاهای گسترده وجود ندارد.
در سال 2009 ، EFSA داده های موجود را مورد ارزیابی مجدد قرار داد و تشخیص داد که “شواهد علمی موجود ارتباط بین مواد افزودنی رنگ و اثرات رفتاری را اثبات نمی کند”.
رنگ آمیزی مواد غذایی ممکن است به عنوان محرک در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد هستند عمل کند، اما شواهد ضعیف است.
Sunset Yellow FCF برای استفاده در رنگ آمیزی مواد غذایی، داروها و مواد آرایشی با مصرف روزانه قابل قبول 3.75 میلی گرم بر کیلوگرم تأیید شده است.
جامعه نظارتی اروپا، با تأکید بیشتر بر اصل احتیاط ، تاکید برچسب گذاری بر روی مواد حاوی سان ست یلو دارد و به طور موقت میزان قابل قبول دریافت روزانه (ADI) را برای رنگهای غذایی کاهش داده است.
اما هیچ شواهد علمی مبتنی بر مضر بودن این ماده رنگی بر سلامت انسان وجود ندارد. بنابراین در انواع خوراکیها بکار برده می شود. اما قطعا مصرف زیاد این مواد غذایی به افراد توصیه نمی شود تا از خطرات احتمالی و عوارض آن مصون بمانند.
از مواد افزودنی رنگی که به طور طبیعی از منابع گیاهی و معدنی استفاده می شود، برای رنگ آمیزی مواد غذایی، داروها و مواد آرایشی در دوران باستان استفاده می شده است. پاپریکا، زردچوبه، زعفران، اکسیدهای آهن و سرب و سولفات مس چند نمونه از این موارد هستند. مصریان اولیه از رنگ های مصنوعی در مواد آرایشی و رنگ مو استفاده می کردند. حداقل از 300 سال قبل از میلاد مسیح نوشیدنی ها رنگ آمیزی شد.
در سال 1856، ویلیام هنری پرکین اولین رنگ آلی مصنوعی را کشف کرد که بنفش نامیده شد. به زودی کشف رنگهای مشابه انجام شد و به سرعت برای رنگ آمیزی مواد غذایی، داروها و مواد آرایشی مورد استفاده قرار گرفت. از آنجا که این رنگ ها برای اولین بار از محصولات جانبی فرآوری زغال سنگ تولید می شدند، به عنوان “رنگ های قیر زغال سنگ” شناخته می شدند.
نظارت فدرال بر مواد افزودنی رنگ از دهه 1880 آغاز شد. ارزیابی مواد تشکیل دهنده رنگ در غذاها از اولین اقدامات عمومی ایالات متحده بود که در سال 1881 ، دفتر شیمی وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) تحقیقات در مورد استفاده از رنگها را در مواد غذایی آغاز کرد. کره و پنیر اولین غذاهایی بودند که دولت فدرال برای آنها مجاز به استفاده از رنگ مصنوعی شد.
تا سال 1900 ، بسیاری از غذاها ، داروها و لوازم آرایشی موجود در ایالات متحده به طور مصنوعی رنگ شده بودند. با این حال، همه عوامل رنگ آمیزی بی ضرر نبوده و برخی از آنها برای پنهان کردن غذاهای پست یا معیوب مورد استفاده قرار می گرفتند. با ارزیابی دقیق مواد شیمیایی مورد استفاده برای رنگ آمیزی مواد غذایی در آن زمان، بسیاری از مواد سمی مانند سرب، آرسنیک و جیوه به آن افزوده شده است.
قانون غذا و دارو. در سال 1906 ، کنگره قانون مواد غذایی و دارویی را تصویب کرد که در آن استفاده از رنگهای سمی یا مضر در شیرینی سازی و رنگ آمیزی یا رنگ آمیزی غذا برای پنهان نگه داشتن آسیب یا حقارت ممنوع شد. USDA صلاحیت اجرای اولیه این عمل را داشت. در سال 1907 ، USDA تصمیم بازرسی مواد غذایی (F.I.D.) 76 را که شامل لیستی از هفت رنگ مستقیم است که برای استفاده در غذا تأیید شده است، صادر کرد.
در سال 1927 ، مسئولیت اجرای قانون غذا و دارو در سال 1906 به FDA تازه تاسیس داده شد.